Cel dotyczący doskonalenia analizy i terapii ruchu

Człowiek jest jedynym ze ssaków, który opanował funkcję dwunożnego chodzenia. Ukształtowanie się krzywizn kręgosłupa, wysoka lokalizacja ogólnego środka ciężkości, zmiany w obrębie stopy musiały pociągnąć za sobą szereg zmian w układzie całego szkieletu. Tej ostatniej (stopie) przypisuje się istotne funkcje: podporową, amortyzacyjną i lokomocyjną. Urazy, zaburzenia struktury lub funkcji stóp mogą przyczynić się do nieprawidłowości wyżej położonych segmentów. Te nieprawidłowości mogą manifestować się nie tylko nieprawidłowym ustawieniem obserwowanym w trakcie badania w statyce (np. ustawienie stóp w nadmiernej rotacji zewnętrznej w stosunku do podudzia, dysfunkcje przodostopia, koślawe ustawienie tyłostopia), ale również, jak wskazują badania, mogą przyczyniać się do zmiany wzorca ruchu np. chodu. To z kolei może być przyczyną m.in. zgłaszanych przez pacjenta dolegliwości bólowych, pojawiania się wcześniejszych zmian zwyrodnieniowych. Z drugiej strony pozycja stóp podczas stania i chodzenia może być uwarunkowana specyficzną budową anatomiczną kończyn dolnych powyżej stawów skokowych. Może to tłumaczyć, dlaczego niektóre osoby chodzą ze stopami skierowanymi na zewnątrz a inne do środka (nadmierne skręcenie kości udowych, torsja goleni). Warto w ocenie stóp uwzględnić również ustawienie pozostałych elementów kończyny dolnej.

Nieprawidłowości w obrębie stopy mogą być związane z:

– występowaniem bólu;

– obniżeniem jakości życia;

– ograniczeniami funkcjonalnymi;

– problemem z doborem właściwego obuwia;

– problemem natury kosmetycznej;

– pogorszeniem jakości chodu.

Wśród najczęstszych nieprawidłowości w obrębie stopy wymienia się:

– dolegliwości bólowe;

– płaskostopie podłużne i poprzeczne;

– nadmiernie pronacyjne ustawienie stopy; – nieprawidłowości w obrębie przodostopia (paluch koślawy, palce młotkowate, modzele, paluch sztywny).