Materiały do przeczytania dotyczące doskonalenia analizy i terapii ruchu

Lekcja 4: Problemy z postawą i układem mięśniowo-szkieletowym osób niedowidzących, ze szczególnym uwzględnieniem obręczy barkowej Treść teoretyczna Materiały do przeczytania dotyczące doskonalenia analizy i terapii ruchu

Informacje na temat najczęstszych mechanizmów prowadzących do problemów ze stawem barkowym w tym łopatki oraz możliwości zastosowania innych badań klinicznych Postepowanie terapeutyczne i zalecenia (rozszerzenie informacji zawarte w e-podręczniku):

Dostępna jest metoda oceny zespołów objawów bólowych barku oraz wytyczne wspierające decyzję o dalszym życiu pacjenta, jednak decyzja ta musi być zawsze indywidualizowana w kontekście jednostki i jego środowiska życia.

Planowanie leczenia powinno uwzględniać szereg czynników, takich jak stan kliniczny pacjenta, stan funkcjonalny, inteligencja emocjonalna i kognitywna, zdolności współpracy z grupą drugą osobą, możliwości oraz inne czynniki determinujące cele leczenia.

Stopień, w jakim osiągane są zamierzone efekty terapii, opiera się na wspólnej pracy zespołowej terapeuty i pacjenta, zatem tego typu relacje powinny od początku charakteryzować się dobrą komunikacją i poczuciem współodpowieddzialności. Optymalny poziom współpracy (spójność) zapewnia skuteczność i trwałość efektów, dlatego celem jest nawiązanie partnerskiej relacji już na etapie diagnozowania pacjenta.  

Oczywiście odpowiedzialność wiąże się z ryzykiem. Diagnoza nie zawsze jest jednoznaczna, wiele patologicznych mechanizmów ujawnia się dopiero później, a błędne założenia prowadzą do braku postępów leczenia. Pacjent musi być świadomy, że bez względu na to, jak dobrze wyszkolony jest fizjoterapeuta i w jakim stopniu jest przekonany o słuszności swojej diagnozy, nigdy nie można być całkowicie pewnym prognozowanych efektów leczenia. 

Niejednoznaczne podłoże etiologiczne wynika często z prostych zależności pomiędzy czynnikami zewnętrznymi i wewnętrznymi, nakładania sie objawów, wpływu czynnika patologicznego na wiele segmentów i regionów ciała równocześnie (segmenty kręgosłupa, kończyna górna), wyzwalania efektów neurologicznych (np. problemy z proprioceptorami, bolesna fiksacja ruchu, przewlekły zespół bólowy, lęk przed bólem). 

Ponadto, w przypadku problemów z barkiem, pomocne w ustaleniu diagnozy może być skojarzenie wyników wywiadu i badania funkcjonalnego, które razem mogą dostarczyć wskazówek do ustalania celów leczenia i określania technik, które należy zastosować. 

Aby rozpocząć badanie, zaleca się skorzystanie z dostępnych wytycznych, które w prostej lub bardziej złożonej formie obejmują patologie, które należy wykluczyć, jeśli to możliwe, przed rozpoczęciem leczenia. 