Materiały do przeczytania dotyczące doskonalenia analizy i terapii ruchu

Proces diagnozowania wad postawy u młodzieży

Program rehabilitacji powinien być realizowany w porozumieniu z rodziną i nauczycielem nastolatka oraz w porozumieniu z zespołem multidyscyplinarnym, biorąc pod uwagę stan fizyczny, psychiczny i społeczny nastolatka.

Komunikacja z nastolatkami może być wyzwaniem. Postępy w neuronauce, które obserwujemy w ciągu ostatnich lat pokazały nam, że te wyzwania mogą, przynajmniej częściowo, wynikać ze zmian zachodzących w mózgu nastolatków. Zmiany te wpływają na komunikację społeczną, sposób podejmowania decyzji i postrzeganie zagrożeń (van Leijenhorsi wsp., 2010; Burnett i wsp., 2008). Organizacja opieki zdrowotnej również stwarza bariery dla skutecznej opieki nad nastolatkami. Dowody z randomizowanych, kontrolowanych badań pokazują, że skutecznej komunikacji z nastolatkami można się nie tylko nauczyć, ale także ją podtrzymywać, co skutkuje poprawą frekwencji pacjentów, akceptacją leczenia i ogólnym lepszym stanem zdrowia. Dorośli często przypisują winę za problemy komunikacyjne nastolatkom, jednak sami nastolatkowie uważają, że odpowiedzialność za ułatwienie komunikacji spoczywa na dorosłych. Skuteczna komunikacja jest niezbędna do osiągnięcia porozumienia co do planów leczenia i wymaga wspólnego podejmowania decyzji przez nastolatka i fizjoterapeutę (White, 2012).

Siedzący tryb życia nastolatków jest coraz częstszym tematem badań (Biddle & Asare, 2021). Definiowany jako „czas siedzenia”, siedzący tryb życia może być problemem w kontekście czasu wolnego (np. czas spędzany przed ekranem, w szkole, w podróży). Większość badań dotyczących nastolatków koncentruje się na czasie spędzanym przed ekranem, a w szczególności na oglądaniu telewizji. Chociaż oglądanie telewizji pozostaje najbardziej rozpowszechnionym powodem siedzącego trybu życia wśród młodzieży, jest to tylko jedno z zachowań i może nie odzwierciedlać innych przyczyn zbyt długiego siedzenia. Przyczyną obaw związanych z nadmiernym czasem siedzenia wśród nastolatków jest rozwój atrakcyjnej domowej, a także mobilnej rozrywki elektronicznej. Niska aktywność fizyczna może powodować zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i psychiczne. Aktywność fizyczna i ćwiczenia są bardzo korzystne dla grupy nastolatków, podobnie jak dla innych grup wiekowych. Oprócz korygowania zaburzeń kręgosłupa za pomocą programu ćwiczeń i rehabilitacji, wypracowanie u nastolatka nawyku bycia aktywnym będzie chronić zarówno jego zdrowie psychiczne, jak i fizyczne przez całe życie. Stres i warunki zdrowia psychicznego, czynniki strukturalne, takie jak zmiany anatomiczne (kręgi klinowe) w strukturach kręgów, schorzenia medyczne, takie jak choroba Scheuermanna i brak równowagi mięśniowej to czynniki, które oprócz siedzącego trybu życia skutecznie przyczyniają się do powstawania wad postawy.

Diagnostyka różnicowa stanowi ważną część oceny każdego nastolatka skierowanego do terapeuty z powodu tzw. złej postawy. Pomimo nowoczesnych technik obrazowania, w tym cyfrowej radiografii całego ciała, tomografii komputerowej lub jądrowego rezonansu magnetycznego, podstawowe badanie kliniczne zachowuje swoją wartość. Na przykład plurimetr, inklinometr lub goniometr mogą być często wykorzystywane do oceny postawy w fizjoterapii.

Korekcja wad postawy mająca na celu przywrócenie prawidłowego ustawienia ciała w płaszczyźnie strzałkowej powinna rozpocząć się od szczegółowego badania klinicznego, a następnie zastosowania określonych ćwiczeń korekcyjnych ukierunkowanych na przywrócenie prawidłowej funkcji podstawowych mięśni posturalnych (Czaprowski i wsp. 2018). Dotyczyto również nastolatków, u których ważna jest ocena w płaszczyźnie strzałkowej, odpowiednie dobranie i omówienie programu ćwiczeń, który ma być zastosowany.

Dodatkowe informacje dostępne w e-podręczniku