WIDEO 8. Ćwiczenia podnoszenia prostej nogi i podnoszenia nóg w leżeniu na boku

Podnoszenie prostej kończyny dolnej

Podnoszenie prostych kończyn dolnych to łatwe do wykonania ćwiczenie, które celuje w mięśnie bioder, brzucha i ud u kobiet ciężarnych. Ma takie korzyści jak poprawa stabilności i ruchomość bioder poprzez wzmocnienie zginaczy biodra, zwiększenie siły i stabilności głębokich mięśni, poprawę zakresu ruchu i elastyczności bioder, co może pomóc w radzeniu sobie z bólem pleców i dolnego odcinka kręgosłupa.
Pacjentka przyjmuje pozycję siedzącą z łokciami na podłodze za sobą. Zgina kolana. Podnosi jedną kończynę dolną, jednocześnie ją prostując. Opuszcza tę kończynę z powrotem i przechodzi na drugą kończynę. Pacjentka powinna podnosić do punktu, w którym czuje się komfortowo wykonując ten ruch. To ćwiczenie powtarza się zazwyczaj od 10 do 12 cykli, obejmujących jedną stronę.

Podnoszenie kończyn dolnych w leżeniu na boku w drugim trymestrze ciąży jest zalecane ze względu na ich potencjał zmniejszania bólu bioder i pleców. (ruch prawdopodobnie stanie się trudniejszy do wykonania w miarę postępu ciąży pacjentki).

Ćwiczenia podnoszenia kończy dolnych w leżeniu na boku

Podnoszenie kończyn dolnych w leżeniu na boku to ćwiczenie, które angażuje mięśnie odwodzące biodra, mięśnie pośladkowe, zgięcia biodra, mięśnie kulszowo-goleniowe i głębokie mięśnie. To ćwiczenie, które może być wykonywane nawet w 3. trymestrze, jest bardzo powszechne i korzystne dla kobiet ciężarnych, ponieważ pomaga wzmocnić wymienione powyżej mięśnie i zwiększyć stabilizację, szczególnie w głębokich mięśniach. Oprócz tego ma również efekty takie jak zmniejszenie skurczów mięśniowych, rozluźnienie pozycji dziecka i zmniejszenie bólu podczas stosunku płciowego w czasie ciąży.

Pacjentka leży na lewym boku z kończynami dolnymi zachodzącymi na siebie. Pacjentka trzyma lewy łokieć na podłodze tak, aby mógł wspierać górną część ciała. Pacjentka następnie powoli podnosi prawą kończynę dolną tak wysoko, jak może (terapeuta upewnia się, że biodra pacjentki są w prostej linii z ciałem). Opuszcza kończynę dolną około jednego cala powyżej lewej kończyny dolnej. (Terapeuta powinien pracować z pacjentką bez męczenia jej; jeśli pojawia się zmęczenie, ćwiczenie jest przerywane.)