WIDEO 12. Testy do badania stawu krzyżowo-biodrowego

Test Fabera-Patricka: Podczas testu FABER (Patrick) pacjentka przyjmuje pozycję leżącą na wznak, podczas gdy biodro ulega zgięciu, odwiedzeniu i rotacji zewnętrznej. Następnie delikatna siła tylna jest przykładana do kolana po tej samej stronie, aż osiągnięty zostanie maksymalny zakres ruchu. Dodatkowe niewielkie oscylacje mogą być zastosowane w celu stwierdzenia prowokacji bólu na końcu ruchu. Pozytywny wynik wskazuje na odtworzenie bólu pacjentki lub na ograniczenia w zakresie ruchu.

Test Gaenslena: Z uczestniczką w pozycji leżącej na wznak na stole badawczym, kończyna dolna bliska oceniającemu jest zawieszona z łóżka, staw biodrowy jest doprowadzany do maksymalnego nadprostowania, podczas gdy druga kończyna dolna jest pasywnie doprowadzana do maksymalnego zgięcia stawu biodrowego i kolanowego. Test uważa się za pozytywny, jeśli występuje ból w stawie krzyżowo-biodrowym po stronie zawieszonej z łóżka.

Podnoszenie prostej nogi: Z pacjentką leżącą na wznak i fizjoterapeutą po stronie, która ma być testowana, dystalna ręka fizjoterapeuty chwyta piętę pacjentki, podczas gdy druga ręka znajduje się na przednim aspekcie uda pacjentki, aby utrzymać wyprostowanie kolana. Fizjoterapeuta powoli podnosi nogę, aż nie poczuje napięcia lub aż zostanie osiągnięty pełny zakres ruchu. Pacjentka jest proszona o powolne opuszczenie nogi, aż ból lub napięcie znikną, w tym momencie jest proszona o zgięcie grzbietowe stopy i zgięcie szyi.

Test kompresji stawu krzyżowo-biodrowego: Uczestniczka jest ustawiona na boku z biodrami zgiętymi pod kątem 45° i kolanami zgiętymi pod kątem 90°. Siła kompresji jest przykładana od górnej grzebienia biodrowego do dolnego grzebienia biodrowego z oceniającym za pacjentką. Test uważa się za pozytywny, jeśli występuje ból w stawie krzyżowo-biodrowym.