Cel prowadzący do poprawy analizy ruchu i terapii

Większość ludzi wraca do zdrowia po bólu doznanym po urazie lub operacji. Zdarza się jednak, że ból może utrzymywać się dłużej i pojawiać się bez historii urazu lub zabiegu chirurgicznego (NHS, 2023). Według International Association for the Study of Pain (IASP, 2023) przewlekły ból definiuje się jako “ból, który utrzymuje się lub nawraca przez okres dłuższy niż trzy miesiące”.   

Długotrwały ból mięśniowo-szkieletowy charakteryzuje się zmniejszoną sprawnością fizyczną, często związany jest z lękiem i depresją a także ze zwiększonym ryzykiem rozwoju innych schorzeń, wcześniejszej emerytury, zmniejszonego dobrostanu i uczestnictwa w życiu społecznym oraz zwiększonej śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny (WHO, 2022).

Ból jest nieprzyjemnym doświadczeniem zmysłowym i emocjonalnym, które jest interpretowane z perspektywy historii życia. Istotne jest zrozumienie subiektywnego znaczenia bólu. Przewlekły ból wpływa na całą osobę. W multidyscyplinarnej rehabilitacji holistycznej ważne jest, aby zwrócić uwagę na psychologiczny stres pacjenta (Ojala i in., 2014).

Czynniki odpowiedzialne za wywołanie i utrzymywanie się długotrwałego bólu mięśniowo-szkieletowego mogą być różne u różnych pacjentów. Kluczowym elementem terapii powinno być zidentyfikowanie danego czynnika w celu ukierunkowanego leczenia. Warto zwrócić uwagę, iż podczas stosowania fizjoterapii występuje wiele czynników mogących wpłynąć na wynik leczenia (Dragesund & Oien, 2021). Norweska fizjoterapia psychoruchowa (NPMP – Norwegian psychomotor physiotherapy) jest powszechnie stosowana u pacjentów z długotrwałym bólem i złożonymi dolegliwościami zdrowotnymi (Dragesund & Oien, 2023).

 Norweska terapia psychomotoryczna to holistyczne podejście do pacjenta. Terapia ta oparta jest na biopsychospołecznym modelu zdrowia, w którym ciało postrzega się przede wszystkim jako zintegrowaną, harmonijną całość. Objawy, z jakimi zgłasza się pacjent są wynikiem braku równowagi w ciele, znakiem, że coś jest nie tak jak powinno być z ciałem jako całością. Praca z całym ciałem pozwala zmniejszyć lub wyeliminować dolegliwości bólowe (Thornquist & Bunkan, 1991).

Teoria NPMP opiera się na założeniu, że stres wynikający z sytuacji fizycznych, psychicznych i społecznych może mieć wpływ na organizm pacjenta. To z kolei wpływa na napięcie mięśni, wzorzec oddechowy, postawę, elastyczność ciała, równowagę i jakość wykonywanych ruchów. Podczas przeprowadzania badania i terapii wszystkie te elementy są uwzględniane w celu osiągnięcia skutecznych rezultatów postępowania terapeutycznego (Probst & Skjaerven, 2017).

Cele szkolenia:  

Zapoznanie się z norweską terapią psychomotoryczną jako holistycznym podejściem rehabilitacyjnym na przykładzie pacjenta z bólem przewlekłym.
1. Przekazanie podstawowego wyobrażenia o poziomie funkcjonowania psychomotorycznego pacjenta oszacowanego na podstawie oceny wzorców oddechowych, postawy ciała i ruchów.
2. Doskonalenie umiejętności rozumowania klinicznego.

Umiejętności zdobyte podczas tej lekcji pozwolą Ci ocenić, czy istnieją wskazania do przeprowadzenia norweskiej terapii psychomotorycznej oraz jak w jaki sposób interpretować mowę niewerbalną obserwowaną podczas badania.   

Norweskie podejście do terapii psychomotorycznej jest szerzej wyjaśnione w e-manualu Norwegian Psychomotor therapy approach is explained more widely in e-manual.