Uwagi dotyczące ergonomii pracy fizjoterapeuty oraz sugestie dotyczące współpracy z innymi członkami zespołu terapeutycznego oraz osobami z bliskiego otoczenia pacjenta (rodzina, przyjaciele)

Wyobraź sobie, że w pracy z piłkarzem po urazie i rekonstrukcji ACL chcesz osiągnąć następujące cele:

Sprawić, żeby sportowiec zrozumiał, na czym polegał uraz, co uzyskano podczas zabiegu operacyjnego i na czym będzie polegała rehabilitacja
Zmniejszyć lęk i stres sportowca lub inne negatywne emocje
Zwiększyć motywację sportowca do aktywnego udziału w rehabilitacji
Dać sportowcowi poczucie satysfakcji z tego, co już osiągnął podczas terapii
Zmniejszyć niechęć sportowca do wykonywania niezbędnych ćwiczeń
Zwiększyć pewność siebie sportowca
Przeprowadzić reedukację wzorców ruchowych zaburzonych na skutek urazu
Sprawić, żeby sportowiec odrzucił negatywne myślenie i optymistycznie patrzył w przyszłość
Rozluźnić ciało
Rozbudzić w sportowcu motywację wewnętrzną do aktywnego udziału w terapii

Poniżej zaproponowano rodzaje interwencji, z których możesz skorzystać. Spróbuj dopasować je do przedstawionych wyżej celów:

Edukacja
Rozmowa
Ustalanie celów długo- i krótkoterminowych
Stosowanie biofeedbacku
Pomoc w uzyskaniu wsparcia społecznego (np. przekazanie wiadomości od kolegów z drużyny lub kibiców)
Wizualizowanie ruchu
Techniki relaksacji
Techniki mindfulness
Aranżacja miejsca rehabilitacji (np. wykonywanie ćwiczeń z innym pacjentem lub w pobliżu kolegów z drużyny)
Podawanie częstej informacji zwrotnej („dobrze ci idzie”, „zobacz, ile już osiągnąłeś”, „siła mięśniowa poprawiła się o….. w ciągu ostatniego miesiąca”)
Zamiana ćwiczeń lub zabiegów, których sportowiec nie lubi na alternatywne
Docenienie wysiłku włożonego w terapię nawet jeśli efekty nie są jeszcze zadowalające
Ćwiczenia oddechowe
Zadbanie o higienę snu i wypoczynku
Podpowiedzenie konsultacji psychologicznej
Pomoc w uświadomieniu sportowcowi jego innych, pozaboiskowych zdolności, pomoc w znalezieniu hobby, zajęcia na czas powrotu do pełnej sprawności.