Cel prowadzący do poprawy analizy ruchu i terapii

Upadki przydarzają się osobom ze wszystkich grup wiekowych, ale są szczególnie groźne dla osób w wieku powyżej 65 lat, ze względu na najwyższe ryzyko złamań kości. Większość złamań w starszej grupie wiekowej (około 90%) jest spowodowana upadkami. Wynikające z tego powikłania mogą zagrażać życiu pacjentów z tej grupy wiekowej. Na upadki istotny wpływ ma funkcjonowanie układu nerwowo-mięśniowego.

Badanie przyczyn upadków było celem wielu badaniach naukowych, w których wykazano, że upadki należy traktować jako zdarzenia wieloczynnikowe. Z biomechanicznego punktu widzenia upadek można scharakteryzować jako zaburzenie równowagi dynamicznej i nieodpowiednie jej przywracanie. Ważną rolę przypisuje się charakterowi upadku i aktywacji mechanizmów obronnych. Ze względu na zmienność charakterystyki upadku (środowiskowa i osobnicza) oraz jego konsekwencji stosowanych jest wiele zróżnicowanych metod szacowania ryzyka upadku.

W ocenie ryzyka upadku, oprócz stanu lokomotorycznego ważne są również zdolności percepcyjne, poziom koordynacji danej osoby oraz współistniejące choroby. Spośród tych ostatnich istotnym czynnikiem ryzyka jest np. osteoporoza oraz wysokie ciśnienie tętnicze lub jego wahania. Osteoporoza jest układową chorobą kości, której towarzyszy spadek masy kostnej i uszkodzenie jej mikrostruktury. Szacuje się, że złamania kości wynikające z osteoporozy stanowią prawie 9 milionów przypadków każdego roku na całym świecie. Nie tylko gęstość kości odgrywa bezpośrednią rolę w występowaniu złamań, ważna jest również sprężystość strukturalna kości, której ocena opiera się na wynikach badania gęstości kości.

Oprócz stosowania leków, dla zapobiegania powikłaniom osteoporozy powinno się wprowadzań edukację oraz ćwiczenia wzmacniające mięśnie i poprawiające równowagę. Celem tej lekcji jest nauczenie Cię, jak ocenić poziom równowagi, który wpływa na ryzyko upadków u osób starszych. Kolejnym celem jest oszacowanie ryzyka upadku przy użyciu metody oceny wieloczynnikowej.