Dalsze zasoby – opis przypadku (dostępny po zdaniu testu)

Pacjent poniżej ma 78 lat. Około miesiąc temu upadł na ulicy, nic sobie nie złamał. W jego wynikach badań, wynik T-score DEXA: kręgosłup AP L1-L4 -2,6; lewe biodro: -1,9; prawe biodro: -1,7. Całkowite zmniejszenie wzrostu wynosi 3 cm. Jego ciśnienie krwi jest stabilne, nie ma tendencji do zawrotów głowy. Obejrzyj filmy i oceń stan pacjenta pod względem równowagi i ryzyka upadku.

W przypadku równowagi statycznej jest jasne, że węższe podparcie i stanie na jednej nodze powodują trudność dla pacjenta. Wykonuje testy dynamiczne i rozwiązuje je w ramach limitów czasowych, ale w kilku testach można zaobserwować ciągłość ruchu i potrzebę reakcji równoważnych. Pacjent nie ma pewnej równowagi we wszystkich sytuacjach, więc istnieje ryzyko upadku i można zalecić poprawę.

Pacjent potrzebuje ćwiczeń poprawiających równowagę i wzmacniających mięśnie.

Terapia I. – Program edukacyjny: wszystko, co związane z upadkami

Nie wstawaj z łóżka ani krzesła, nie obracaj się nagle.

Nie pozwól, aby obuwie, odzież lub czynniki środowiskowe przeszkadzały.

Chodź, ruszaj się, rozwiązuj krzyżówki.

Zmierz ciśnienie krwi, wysokość ciała, komunikuj się z innymi specjalistami, udaj się do okulisty i na  badania lekarskie.

Terapia II. Program ruchu

Trening fizyczny powinien zawsze rozpoczynać się od rozgrzewki, aby wszystkie narządy ciała mogły przygotować się do bezpiecznego wykonywania ćwiczeń.

Wykonuj ćwiczenia mobilizujące, aby zapewnić wystarczający zakres ruchu.

Głównym celem ćwiczeń jest rozwijanie koordynacji i równowagi, co zawsze musi odbywać się w bezpiecznym środowisku. Przejdź od ćwiczeń prostych do złożonych, aby pacjent mógł się dostosować. Weź pod uwagę cechy biomechaniczne, takie jak:

– wielkość i twardość powierzchni podłoża;

– zależność między środkiem ciężkości a powierzchnią podparcia (bliżej i jak najbardziej pośrodku);

– zależność między położeniem osi ciała a powierzchnią podparcia (im bardziej prostopadła, tym pewniejsza postawa);

– w celu zwiększenia masy kostnej i spowolnienia procesów starzenia kości, wykorzystując efekt kompresji, w zależności od stanu pacjenta, z obciążeniem ciężarem dodatkowym/ obciążeniem własnym ciałem / częściowym odciążeniem.

Bierz pod uwagę przeciwwskazaniado ćwiczeń (OP etap IV)

Poprawa równowagi nie może być osiągnięta bez odpowiedniej siły mięśniowej, dlatego szczególną uwagę należy zwrócić na mięśnie kończyn dolnych (np.: mięsień czworogłowy, pośladkowy, piszczelowy przedni, trójgłowy) oraz mięśnie tułowia (core). Oprócz wzmacniania poszczególnych miśni, do treningu powinny być włączone również ćwiczenia w zamkniętym łańcuchu kinematycznym i podejściem funkcjonalnym, wykorzystujące zarówno formy statyczne, jak i dynamiczne. Za wszelką cenę staraj się uzyskać osiowe obciążenie i kompresję. Konieczne jest również wprowadzenie ćwiczeń niezbędnych do codziennego funkcjonowania, takich jak: podnoszenie przedmiotówz ziemi, podnoszenie przedmiotów wysoko do góry.

Podczas terapii warto korzystać z różnego rodzaju powierzchni podparcia, starać się naśladować nagłe oddziaływania środowiska zewnętrznego na siłowni z niestabilnymi urządzeniami, różnymi kierunkami i rytmami.

Zwiększanie poziomu wytrzymałości może być również wspierane przez świadome zwiększanie dziennego poziomu aktywności oraz coraz bardziej rozbudowany w czasie program treningowy.

Na zakończenie zabiegu należy również wykonać ćwiczenia rozciągające i relaksacyjne oraz relaksację.