Uwagi dotyczące ergonomii pracy fizjoterapeuty oraz sugestie dotyczące współpracy z innymi członkami zespołu terapeutycznego oraz osobami z bliskiego otoczenia pacjenta (rodzina, przyjaciele)

Pracując ze zbuntowanym i introwertycznym nastolatkiem, u którego rodzina rozpoznała problem z nieprawidłowym ustawieniem kręgosłupa i który niechętnie zgłosił się na terapię, wyobraź sobie, że chcesz osiągnąć następujące cele:

– uświadomienie nastolatkowi, jego rodzinie i nauczycielowi prowadzącemu, na czym polega wada kręgosłupa i jakie metody rehabilitacji zostaną zastosowane;

– zmniejszenie problemów z samooceną i negatywnych emocji u nastolatka;

– dać nastolatkowi poczucie zaufania i stworzyć komfortowe warunki podczas badania i sesji terapeutycznych;

– motywacja i przyjemne sesje;

– zapewnienie komfortowych warunków podczas badań i sesji terapeutycznych.

Poniżej znajdują się rodzaje interwencji, z których możesz skorzystać. Spróbuj dopasować je do celów przedstawionych powyżej:

– edukacja;

– rozmowa (z rodziną i bez niej);

– korzystanie z werbalnego biofeedbacku (docenianie, informacje zwrotne dotyczące leczenia poprzez podkreślanie fizycznej poprawy);

– pomoc we wsparciu społecznym (np. rodzina, przyjaciele, nauczyciele);

– aranżacja środowiska terapii (np. ćwiczenia grupowe z rówieśnikami);

– ćwiczenia oddechowe; – propozycja konsultacji psychologicznej.